De dame aan onze Gouden Veer tafel heeft diverse zilveren sieraden waar ‘iets’ mee is. Ze moeten gerepareerd en/of opgeknapt worden. Altijd een dankbare klus, omdat lang-niet-gedragen-zilver er vaak zwart en lelijk uitziet. Als ik er dan mijn kwaliteiten op los heb gelaten, zien ze er weer schitterend uit en zijn ze weer draagbaar.
Ze heeft ook een zilveren slavenarmband, die ze niet meer wil dragen, en een paar gouden trouwringen. Ze vraagt of ik van deze items een armband kan maken. Ik stel voor om het zilver en goud om te smelten en daar dan een ‘échte Alize-armband’ van te maken. De armband zonder sluiting, die altijd past en die niet stuk kan. Ik kan hem dan gedeeltelijk van goud en gedeeltelijk van zilver maken.
De dame vindt het een mooi idee, maar ze wil graag de gouden ringen intact houden. Ze heeft een dubbele ring, de trouwringen van haar ouders, die al eerder samengevoegd zijn en de trouwring van haar man. De zilveren slavenarmband mag wel omgesmolten worden.
Zoektocht
Het wordt een zoektocht naar mogelijkheden en het uiteindelijke ontwerp wordt een variatie op het eerder genoemde ‘échte Alize’ prototype. Het is tevens een ‘proefmodel’, want ik heb zoiets nog niet eerder op deze manier gemaakt. De noviteit zit hem voornamelijk in de sluiting. Omdat een scharnier en een slot naar mijn idee te kwetsbaar zijn, probeer ik deze ringen-armband op een andere manier vorm te geven, zodat hij niet zo kwetsbaar is, mooi om de pols ligt en makkelijk om en af gedaan kan worden.
Het is gelukt! De dame in kwestie is er blij mee. Het is een mooie ‘ringen-armband’ geworden, die haar dierbaren de mogelijkheid biedt ‘vinger aan de pols’ bij haar te houden.