Mijn klant heeft al verscheidene uurtjes aan onze Gouden Veer tafel doorgebracht. Ze geeft mij nu haar gouden sieraden. Met haar reumatische vingers kan ze de pietepeuterige sluitinkjes niet meer bedienen en de ringen passen niet meer.
Ik ken deze klant al ruim 20 jaar en ik weet dat ze altijd zuinig is geweest op haar sieraden. Ze droeg haar gouden schakelarmbanden met flair en in haar gouden ring heb ik een jaar of vijf geleden de parels vervangen door zirkonia’s. Die waren minder kwetsbaar en schitterden mooi. Ik heb de afgelopen jaren heel wat sieraden-klusjes voor haar gedaan. Ze kwam regelmatig op haar scootmobiel naar de Zuidwijken en dan keuvelden we een uurtje over haar en mijn leven.
Erfenis
Ze is nu verhuisd naar een plek waar ze meer zorg krijgt. De verhuizing betekende dat ze van veel dingen afstand moest doen. Nu wil ze iets met haar sieraden doen, maar wat? Ze zou het leuk vinden als ik van haar goud iets voor de kleindochters kan maken en voor haar schoondochters.
Ik breng de zonen, schoondochters en kleinkinderen in kaart. Het duizelt mij een beetje van alle verhalen die bij de betreffende personen horen. Een kleinzoon heeft al eens een sieraad gehad… En die kleindochter houdt wel van sieraden maar draagt nooit goud… en heb ik je wel eens verteld van die kleinzoon die… En weet je dat mijn oudste zoon…
Hergebruik
Ik stel haar voor om voor de kleinzoons een klompje goud te maken. Ze kunnen het dragen of wegleggen om later wellicht te gebruiken als ze ooit (trouw)ringen willen laten maken. Voor de kleindochters stel ik een klein gouden ringetje voor. Twee draden door elkaar heen, oma en kleindochter, door elkaar gevlochten tot een knoop. De meiden kunnen op die manier nog eens denken aan hun oma, een soort knoop in hun zakdoek. En zo’n ringetje kan er altijd bij. Oorknopjes op die manier kan ook. Ze vindt het een mooi idee.
Nog niet alle kleinkinderen hebben hun wens doorgegeven, maar ik ben er alvast aan begonnen.