De dame aan onze Gouden Veer Tafel heeft haar trouwringen meegebracht. Mooie brede ringen met een gleufje in het midden. Ze dateren uit 1973, maar zien er na 52 jaren trouwe dienst nog piekfijn uit. Dat geeft maar weer eens aan dat goud altijd mooi blijft en zijn waarde behoudt. Het zijn trouwe ringen.
Toch zijn tegenwoordig de ringen vaak niet het onderdeel waar het bruidspaar het meeste geld voor over heeft. Aan de locatie-met-catering, de trouwjurk en de fotograaf besteden ze het meeste geld. De ringen vormen het sluitstuk in dit rijtje.
Best vreemd, want alle andere elementen zijn nogal vluchtig. De catering is al vergeten als de buiken vol gegeten zijn. De trouwjurk trek je maar één keer aan en de fotoreportage wordt waarschijnlijk na de huwelijksplechtigheid nog een paar keer bekeken en verstoft dan in de kast of op de computer.
Trouwringen
De trouwringen daarentegen worden dag in dag uit gedragen. Bovendien worden ze, als ze een enigszins uitzonderlijk zijn, ook veel besproken. Iedereen kijkt immers naar handen en een trouwring met een verhaal, speciaal gemaakt, zal dan ook veel bewondering oogsten. Dan denkt het bruidspaar nog weer eens terug aan die speciale dag.
Als men de trouwjurk dagelijks zou dragen, dan zou deze na een paar jaar al uit elkaar vallen. Een ring niet. Hij moet misschien een keer opgerekt of gepolijst worden, maar ook na 50 jaar ziet zo’n ring er nog prima uit en de waarde in goud is verveelvoudigd. En ben je na al die jaren aan een ander soort ring toe, laat hem dan omsmelten, dan maakt de goudsmid (van De Gouden Veer) er gewoon iets anders van.
Ik ga met de ‘trouwe ringen’ van eerder genoemde dame aan de slag. De damesring blijft met de gravure bestaan als basisring en de ring van de overleden echtgenoot ga ik gebruiken om, in combinatie met enkele edelstenen, een nieuwe moderne versie te maken.